1 چون خیال وصل جانان هست سودای محال جان شیدایم ز وصلش گشت قانع با خیال

2 تا ز هستی هست باقی یکسر مو وصل نیست نیست از هستی خودشو گر همی خواهی وصال

3 در میان جان و جانان پرده جز پندار نیست چونکه پندارت نماند هر دو دارند اتصال

4 گر شود صافی ز زنگ غیر مرآت دلت می توان دیدن عیان از دیده جان آن جمال

5 حال اهل دل طلب مفتی، که تا عارف شوی راز عرفان کی شود حاصل ز راه قیل و قال

6 دامن صاحب کمالی گیر و میرو در رهش گر همی خواهی که یابی حال ارباب کمال

7 چون بکنه حسن او کس را اسیری ره نبود در بیان وصف او زان رو زبانها گشت لال