چون سرّ قدر طعمهٔ از اوحدالدین کرمانی رباعی 214

1 در محنت اگر چه صبر ایّوبی به چون عشق به روی تست مغلوبی به

2 هرگاه که از حجاب بیرون آیی ناچیز شود وجود محجوبی به

1 خواهی که ببینی دل کارآگه را و از خود به خدا عیان ببینی ره را

2 بر تخت درون نشان به شمشیر زبان شاهنشه لا اله الّا الله را

1 تا هست نشان گفت و گویی با تو تسلیم نباشد سر مویی با تو

2 دل محرم راز کی شود تا داند از دوستی دو کون مویی با تو