چون گل به میان خار از اوحدالدین کرمانی رباعی 6

1 ای روی تو از لطافت آیینهٔ روح خواهم که قدمهای خیالت به صبوح

2 بر دیده نهم ولی زتیغ مژه ام ترسم که شود پای خیالت مجروح

1 ای دل هوس عشق تو را تنها نیست کس نیست که در سرش ازین سودا نیست

2 صفرا مکن ارچه دلبرت اینجا نیست کاینجا که تُوی جایگه صفرا نیست

1 آن نقطه که در فقر نهان آوردند از بهر بسی زنده دلان آوردند

2 دیوان صفا که پنج نوبت می زد افسوس که قومی به زیان آوردند