چون غنچۀ گل از کمال‌الدین اسماعیل رباعی 218

1 هرکه به روی لعل شیرین تو فرمان می‌دهد جان شیرین از بن سی و دو دندان می‌دهد

2 چشم بدمستت به زخم تیغ حاصل می‌کند هر قراری کان سر زلف پریشان می‌دهد

1 اگر امروز آن بتم همدم نیاید نصیب جان من جز غم نیاید

2 نیامد دوش و جانم بر لب آمد ز بیم آنکه امشب هم نیاید

1 تا دم باد صبا بگشا دست گرهی از دل ما بگشا دست

2 هر فتوحی که جهانراست ز گل همه از باد هوا بگشادست