چون برقع مشکین ز رخ آل از جویای تبریزی غزل 448

1 چون برقع مشکین ز رخ آل گشاید از پلک و مژه دیده پر و بال گشاید

2 در فکر خموشی پر پرواز خیال است اندیشه ام از بستن لب بال گشاید

3 از نقش قدم چون کمر جلوه ببندی صد چشم به راه تو ز دنبال گشاید

4 آیینهٔ دل ساغر خون گشت زچشمی کز شوخی مژگان رگ تمثال گشاید

5 جویا غزل فکرت عالی نسب است این از دل گر هم عقدهٔ تبخال گشاید