چون چناری میان تهیست فلان از کمال‌الدین قطعه 36

1 هرکه به روی لعل شیرین تو فرمان می‌دهد جان شیرین از بن سی و دو دندان می‌دهد

2 چشم بدمستت به زخم تیغ حاصل می‌کند هر قراری کان سر زلف پریشان می‌دهد

1 ای دل ترا گر آرزوی بیغمی کند آن کن تو نیز موسم گل کاد می کند

2 دانی که آدمی چه کند وقت نو بهار؟ می خوارگی و عاشقی و خرّمی کند

1 سحرگهان که گریبان آفتاب کشند حریفکان صبوحی شراب ناب کشند

2 برون در بنشانند عقل و ایمانرا چو در سراچۀ خلوت بلب شراب کشند