چون بهار جلوهٔ شوخش چمن از جویای تبریزی غزل 457

1 چون بهار جلوهٔ شوخش چمن پرور شود غنچه آسا در قفس بلبل زبال و پر شود

2 زآتش رخسار او چون بیضهٔ قمری به باغ غنچهٔ سیراب گل یک مشت خاکستر شود

3 هر که فربه گشته از احسان مانند خودی زود باشد همچو ماه چارده لاغر شود

4 دولت آیینه ات کی دیگری را رو دهد گر همه از طالع فیروز اسکندر شود

5 همچو گل کز پرتو مهرست جویا شعله رنگ زآتش می شمع حسن او فروزان‌تر شود