چون هفتصد از ابن یمین فریومدی دیوان اشعار 18

1 صبا بهر شکن از زلف او که تاب دهد شکست عنبر سارا و مشک ناب دهد

2 نگار من چو بعزم صبوح برخیزد زمانه چهره بمهر سپهر تاب دهد

1 بار دگر زمانه مراد دلم بداد گردون ز کار بسته من بندها گشاد

2 هر چند یکدو روز ز گلزار مکرمت دورم فکند و بر سر آن خارها نهاد

1 هر چند مدتی شدم از روی اضطرار دور از جناب حضرت میمون شهریار

2 شاه جهان پناه که بر تخت خسروی یک تا جور ندید چو او چشم روزگار