چون ساغر می بدست گیرد از مشتاق اصفهانی غزل 172

1 چون ساغر می بدست گیرد دل از کف هر که هست گیرد

2 در میکده دست میفروشست دستی که هزار دست گیرد

3 رسمیست کهن که شحنه عشق هشیار بجای مست گیرد

4 دانسته مزاج نازک گل مرغی که ترانه پست گیرد

5 در بت‌کده گر بت من آید دل از بت و بت‌پرست گیرد

6 پیوسته قدح ز خون مشتاق آن چشم سیاه مست گیرد