چون صبر ز جور تو ستمگر نکند از آذر بیگدلی غزل 109

1 چون صبر ز جور تو ستمگر نکند کس؟! جز صبر ز جورت چه کند گر نکند کس؟!

2 گر خضر ببخشد قدح آب بقا را با خاک در دوست، برابر نکند کس

3 در دل نبود آرزوی خلوت خاصم این بس که تو را منع از آن در نکند کس

4 افتادگی آموز، که در کوی خرابات نظارهٔ درویش و توانگر نکند کس

5 تو مستی و از تندی خوی تو در آن بزم یاد از غم محرومی آذر نکند کس