چون صبر ز جور تو ستمگر نکند از آذر بیگدلی غزل 109

1 اگر نه احتراز از شادی اغیار می‌کردم به هرکس می‌رسیدم، شکوه‌ای از یار می‌کردم

2 ز من، بی‌رحمی‌ات کس نشنود؛ چون پیش ازین مردم تو را بی‌رحم می‌گفتند و، من انکار می‌کردم!

1 از آن لب شکوه ام بسیار و، هر شب بلب میآرم و، مینگرم لب

2 شب آدینه، بر مستان چنان است که روز شنبه بر طفلان مکتب

1 یارم ز وفا چو دست گیرد از دست من آنچه هست گیرد

2 صیاد کسی است کو تواند صیدی که ز دام جست گیرد