چون روی تو ز مصحف تنزیه آیتیست از قاسم انوار غزل 165

1 چون روی تو ز مصحف تنزیه آیتیست هرجا که آیتیست در آنجا درایتیست

2 از من قبول کن سخن خوش، باعتقاد : هرجا درایتیست هم آنجا هدایتیست

3 آخر نگشت عشق و بپایان رسید عمر اول بدایتیست، بآخر نهایتیست

4 هرجا که می رود سخنی در بیان عشق مقصود حسن تست، دگرها حکایتیست

5 زین بیشتر جفا مکن، ای عمر نازنین آخر جفا و جور ترا حد و غایتیست

6 همراه عشق چاره ساز اول هدایتیست، بآخر عنایتیست

7 در خانه جای عقل بود، یا مقام عشق مامور عشق باش، که جان را حمایتیست

8 این عشق چاره ساز در اطوار کاینات منصور رایتی و از نور رایتیست

9 قاسم، بهر کجا که زند عشق او علم در ظل او گریز، که مشهور رایتیست