به خاطر چون خیال لعل آن از حزین لاهیجی غزل 347

1 به خاطر چون خیال لعل آن رنگین عتاب آید چو مستان از دهان خامه ام بوی شراب آید

2 دلی دارم که رنگ از پرتو مهتاب می بازد چه خواهم کرد، اگر آن آتشین رو بی نقاب آید

3 حجاب عشق می بندد نظر، مجنون مسکین را اگر لیلی، برون از پردهٔ شرم و حجاب آید

4 نمی گردد دل سرگشته ظرف کبریای تو شکوه بحر،کی در خلوت تنگ حباب آید؟

5 ز شوخی لیلی ناز آفرین را می کند مجنون اگر طرز نگاهت، چشم آهو را به خواب آید

6 ز جیبم صد بیابان خار خار بی خودی جوشد به خوابم گر شبی آن شاخ گل مست و خراب آید

7 سمند ناز را یک لحظه ننمایی عنان داری تو را گر موج خون بی گناهان تا رکاب آید

8 سیاهی می برد از نامه های ما گنهکاران نمی آید ز دریا آنچه از چشم پرآب آید

9 درون لبریز داغ عشق آتش پاره ای دارم حزین از دل اگر آهی کشم بوی کباب آید