چون نیاساید دل از هجر از جویای تبریزی غزل 185

1 چون نیاساید دل از هجر بتان در زیر پوست دارم از هر موج خون خاری نهان در زیر پوست

2 بسکه خوردم زهر غم با شیر از طفلی مرا سبز شد چون پسته مغز استخوان در زیر پوست

3 چون نوازش دیدم از دردش دلی خالی کنم همچو دف تا کی نهان دارم فغان در زیر پوست

4 بی تو شبها از هجوم درد بیمار ترا می تپد چون نبض جسم ناتوان در زیر پوست

5 از شکاف سینه جویا غنچه سان گل می کند تا به کی ماند دل خونین نهان در زیر پوست