چون عشق سراسیمه درآمد از اسیری لاهیجی غزل 473

1 چون عشق سراسیمه درآمد بمیانه برد از غم دنیا و ز دینم بکرانه

2 دلبر چو نقاب از رخ چون ماه برانداخت دیدم بیقین دانش عقلست فسانه

3 درهر چه نظر میکنم از روی حقیقت از پرتو حسن تو در و هست نشانه

4 شد عرصه آفاق پراز کوکبه عشق تا شاهد رخسار تو آمد بمیانه

5 عالم همه پرفتنه و غوغاست که آن یار از خانه بصحرای جهان گشت روانه

6 در کسوت اغیار چو بنمود رخ آن یار ای قصه در آفاق جهان گشت ترانه

7 بنمود بخود یار جمال رخ خود را ما و تو اسیری بمیان بود بهانه