چون خان جهان پناه از دور زمان از هاتف اصفهانی دیوان اشعار 33

1 من پس از عزت و حرمت شدم ار خار کسی کار دل بود که با دل نفتد کار کسی

2 دین و دنیا و دل و جان همه دادم چه کنم وای بر حال کسی کوست گرفتار کسی

1 کوی جانان از رقیبان پاک بودی کاشکی این گلستان بی‌خس و خاشاک بودی کاشکی

2 یار من پاک و به رویش غیر چون دارد نظر دیده او چون دل من پاک بودی کاشکی

1 شهر به شهر و کو به کو در طلبت شتافتم خانه به خانه در به در جستمت و نیافتم

2 آه که تار و پود آن رفت به باد عاشقی جامه تقویی که من در همه عمر بافتم