چون اساس زمانه از ملک‌الشعرا بهار منظومه‌ 66

1 چون اساس زمانه گشت درست عدل و ظلم اندر آن تعین جست

2 جذب و دفعی به روی کار آمد چرخ و اجرام آشکار آمد

3 اختری راست و اختری کج رفت و اختری مارپیچ و معوج رفت

4 بر سر بام لاجورد نگار گرم جنبش شدند و گشت و گذار

5 آن که سیرش در استقامت بود ماند باقی بر این سپهر کبود

6 وان که از عدل و راستی و نظام بود بیرون‌، دراوفتاد از بام

7 هرکه جز راستی نمود نماند هرچه بیرون ز عدل بود نماند

8 از میان رفت ظالم و مظلوم عدل‌ و ترتیب ماند و نظم و رسوم

9 هم به روی زمین ز موجودات مردم و جانور، جماد و نبات

10 عادل و ظالمند و شوم و سعید زشت و زیبا و نامفید و مفید

11 آنچه بیرون ز نظم و قاعده است گم شود کان تهی ز فایده است

12 آنچه را فایدت بود بسیار او بگیرد به روزگار قرار

13 هرچه بیفایده است‌ چون کف‌ و دود از جهان ناپدید گردد زود

14 هرکه از عقل دستیار گرفت در صف راستان قرار گرفت

15 تهی از ظلم و جهل می گردد زندگانیش سهل می گردد

16 ظلم‌ جهل‌ است‌ و جهل تاریک است راه این فرقه سخت باریک است