1 ستم کردست بر جانم سر زلف ستمکارش نبینم جز جفا شغلش ندانم جز جفا کارش

2 اگرچه با ستمکاران نیامیزند جان و دل مرا آرام جان آمد سر زلف ستمکارش

1 وقت بهار نو صفت نو بهار کن خانه ز گل چو بتکده قندهار کن

2 پی بانگار خوش طرب اندر بهار نه می با نگار خوش طرب اندر بهار کن

1 رویت از روم نشان دارد و زلفت زحبش نکند عیش مرا جز حبش و روم تو خوش

2 خانه من ز جمال تو چو فردوس شده است خانه فردوس شود با صنم حورا فش