چون روز روشن است که ما رند از کمال خجندی غزل 712

1 چون روز روشن است که ما رند و عاشقیم فکر نو می کنیم در آن دم که خامشیم

2 چون صبح در پرستش روی تو صادقیم ذکر تو میکنیم زمانی که ناطقیم

3 ما راست یک علاقه و آن عشق روی تست باقی ز هرچه فرض کنی بی علائقیم

4 رطب اللسان به شکر تو مانند سوسنیم فی چون گل دو روی در روی و منافقیم

5 دیوانه از تکلف و تکلیف فارغ است معذور دار زاهد اگر رند و فاسقیم

6 خود را بر آستان درت بسته ایم باز هرچند بندگی درت را نه لایقیم

7 خود نیست در میانه دونی از یگانگی گر نیک بنگری همه بر خویش عاشقیم

8 اگر خاطر عزیز عزیزان خلاق ماست با خاطر عزیز عزیزان موافقیم

9 دارد کمال چشم نوازش ز لطف تو گرچه به دلنوازی لطف تو واثقیم