چون به پشت آسمان‌پیما از ملک‌الشعرا بهار قصیده 210

1 چون به پشت آسمان‌پیما برآمد پای من آسمانی گشت طبع آسمان‌پیمای من

2 عاقبت هم خود به‌سوی آسمان پویا شدم بس که پوباکشت ازآن‌سوفکرت جویای من

3 عاقبت این دل مرا چون خویشتن شیدا نمود اینت فرجام هوس‌های دل شیدای من

4 گردل اندر وای بودم نک تن اندر وا شدم بر تن دروای من ره زد دل دروای من

5 من پیمبروار کردم نیت معراج و گشت جنب‌جنبان زیر پا خنگ برق‌آسای من