چون صبح دمید ودامن از عطار نیشابوری مختارنامه 56

1 چه رخساره که از بدر منیر است لبش شکر فروش جوی شیر است

2 سر هر موی زلفش از درازی جهان سرنگون را دستگیر است

1 دلبرم در حسن طاق افتاده است قسم من زو اشتیاق افتاده است

2 بر سر پایم چو کرسی ز انتظار کو چو عرش سیم ساق افتاده است

1 طمع وصل تو مجالم نیست حصه زین قصه جز خیالم نیست

2 در فراق تو تشنه می‌میرم کز لبت قطره‌ای زلالم نیست

1 ترا در علم معنی راه دادند بدستت پنجهٔ الله دادند

2 ترا از شیر رحمت پروریدند براه چرخ قدرت آوریدند