1 چون صبح سعادت ز جبین تو هویداست ما را بتو صد گونه تولا و تمناست

2 تو ساقی جانهایی و جانها بتو شادند در ده قدح باده، که هنگام تولاست

3 در مجلس مستان خدا وقت سماعست چون عشق مزید آمد و چون حسن هویداست

4 هر قصه که در وصف جمالست و جلالست تا فکر زیادت نکنی، نسبت سوداست

5 آنجای که جسمست بکلی همه اسمست آن جای که جانیست نه اسم و نه مسماست

6 با عشق خدا باش، که در صورت و معنی چون کار تو عشقست همه کار مهیاست

7 قاسم، چه کنی؟ گر نکنی روی بدین بحر کین کثرت امواج هم از لجه دریاست