چون موی شدم رنج از مسعود سعد سلمان رباعی 394

1 کس را بر اختیار خدای اختیار نیست بر دهر و خلق جز او کامگار نیست

2 قسمت چنان که باید کردست در ازل و اندیشه را بر آنچه نهادست کار نیست

1 آمد فرج ما ز ستم های ستمکار چون بوالفرج رستم آمد سر احرار

2 زین پس نرود پیش به ما برستم کس بر ما نشود هیچ ستمگر به ستم کار

1 تا تو را در جهان بقا باشد عز و اقبال در قفا باشد

2 ای بزرگی که تابش خورشید پیش رای تو چون سها باشد