چون من به در هجر ز بیداد از محتشم کاشانی غزل 396

1 چون من به در هجر ز بیداد تو رفتم چندان نگهم داشت که از یاد تو رفتم

2 چون فاختهٔ سنگ ستم خرده ازین باغ دل در گرو جلوهٔ شمشاد تو رفتم

3 بشتاب ز دنبال که با زخم غریبی از صید گه غمزهٔ صیاد تو رفتم

4 برکس مکن اطلاق هلاکم که ز دنیا از سعی اجل هم نه به امداد تو رفتم

5 پوشیده کفن سوی مکافات گه حشر تا زین ستم آباد به بیداد تو رفتم

6 خسرو ز جهان می‌شد و آهسته به شیرین می‌گفت که من در سر فرهاد تو رفتم

7 نالان به درش محتشم از بس که نشستی من منفعل از ناله و فریاد تو رفتم