چونکه بخود نظرکنم، من از اسیری لاهیجی غزل 408

1 چونکه بخود نظرکنم، من نه ز جانم و تنم مطلق و بی تعینم، من نه منم، نه من منم

2 نورم ونار و ظلمتم وحدت صرف و کثرتم بحر محیط رحمتم، من نه منم، نه من منم

3 طایر لامکان منم، از همه بی نشان منم فاش منم، نهان منم، من نه منم، نه من منم

4 برزخ کفر و دین منم، برتر ازآن واین منم شک چه بود یقین منم، من نه منم، نه من منم

5 نام منم، نشان منم، دور منم، زمان منم جان همه جهان منم، من نه منم، نه من منم

6 بحر شدم، نه قطره ام، مهر شدم، نه ذره ام دانه و کشت و بهره ام، من نه منم، نه من منم

7 وارث علم حیدرم، ساقی حوض کوثرم گنج نهان و ظاهرم، من نه منم، نه من منم

8 دیده دل معاینه دیده که شخص و آینه جمله منم، هر آینه من نه منم، نه من منم

9 پیش تو گر اسیریم، دان که ز خویش فانیم من چو بدوست باقیم، من نه منم، نه من منم