چون آکهیی نبینم از ابن یمین فریومدی رباعی 122

1 واجب بود از راه نیاز اهل زمن را در خواستن از حق بدعا شیخ حسن را

2 آنسایه یزدان که چو خورشید بیاراست رایش بصفا روی زمین را و زمن را

1 دولت بود مساعد و اقبال و بخت یار آنرا که کرد بندگی شاه اختیار

2 آن شاه داد بخش که دوران دولتش آرد بمهرگان ستم عهد نو بهار

1 ایدل غافل بدان کاحوال عالم هیچ نیست پیش زخم حادثات دهر مرهم هیچ نیست

2 چون ز شادی کس نیابد در همه روی زمین زیر طاق آسمان گوئی که جز غم هیچ نیست