چون من ندارم جز تو کس از جهان ملک خاتون غزل 802

1 چون من ندارم جز تو کس جز تو ندارم هیچکس فریاد خوانم بر درت آخر به فریادم برس

2 آشفته ام چون موی تو بر آرزوی روی تو سرگشته ام در کوی تو بر تو ندارم دست رس

3 گفتم ز لعلت خسته ام یک شربت آبی ده مرا آمد به گوشم زان دو لب گفتا که ما را از تو بس

4 کشتی در افکن ای دل مسکین ببین در بحر غم سیل فراقش را که چون بگرفت ما را پیش و پس

5 گرچه تویی فارغ ز ما ما را میسّر چون شود دوری ز روی مهوشت ای نور دیده یک نفس

6 تا دل هوایی می برد در دیدن دیدار تو این دیده ی مهجور را خوابش نیاید از هوس

7 در آرزوی روی چو گلبرگ تو در صبحدم فریاد شوقی می زنم مانند بلبل در قفس

8 خالی ز عنبر کرده ای بر لعل جان بخشت یقین شکّر فروشان لبت خالی نباشند از مگس

9 کردم جهانی در سرت سر کرده ای با ما گران ظلمی چنین ای نازنین جایز ندارد هیچکس