1 دوش با من نگار من آن کرد که بصد سال عذر نتوان کرد

2 زلف بر بند خود بدستم داد حلّ آن مشکلاتم آسان کرد

1 اکنون که ز خوشدلی در ایّام نماند یک همدم پخته جزمی خام نماند

2 دست طرب از ساغر می باز مگیر امروز که دستگیر جز جام نماند

1 مکن ای دوست اگر بتوان کرد هر چه از شور وز شر بتوان کرد

2 نه دل من که بیک غمزۀ تو عالمی زیر و زبر بتوان کرد