1 شب آمد و غم من گشت یک دو تا فردا چگونه ده صد خواهد شد این عنا و بلا

2 چرا خورم غم فردا وزآن چه اندیشم که نیست یک شب جان مرا امید بقا

1 جاهم چو بکاهد خرد فزاید کارم چو ببندد سخن گشاید

2 زینگونه نکوهیده باد از ایزد آن کس که مرا بر هنر ستاید

1 خویشتن را سوار باید کرد بر سخن کامگار باید کرد

2 طبع خود را به لفظ و معنی بر تازه چون نوبهار باید کرد