چون دیده من دید ترا روز از قطران تبریزی رباعی 14

1 نگار کرد رخ من بخون دیده نگار کنار کرد بیکبارگی مرا ز کنار

2 من از جدائی آن دلبر فریشته خوی ز خورد و خواب جدا مانده ام فریشته وار

1 گه بهار همه خلق جفت یار بود مر از یار جدائی گه بهار بود

2 مرا چگونه بود در فراق یار قرار که در وصال کنون باز بی قرار بود

1 عشق دارد هر کسی را مستمند و خوار و زار خوار باد آنکس که دارد عشق خوار

2 چون گرفتار آمد اندر عشق هاروت از فلک در چه بابل شد آوخته بتار موی یار