چون فروماندی از ناصرخسرو قبادیانی قصیده 206

1 چون فروماندی ز بد کردار خویش پارسا گشتی کنون و نیک خو

2 آن مثل کز پیش گفتند، ای پسر، من به شعر آرم کنون از بهر تو

3 گند پیری گفت که‌ش خوردی بریخت «مر مرا نان تهی بود آرزو»