شد زمین تکیه گاه درویشی از سعیدا غزل 566

1 شد زمین تکیه گاه درویشی آسمان بارگاه درویشی

2 جادهٔ ایمن و طریق خوش است تا به حق شاهراه درویشی

3 بی پر و بال می رسد تا عرش صبحدم تیر آه درویشی

4 نامرادی بود مراد همه بی پناهی پناه درویشی

5 بی زر و زور پادشاهانند این گدایان راه درویشی

6 سر خورشید زیر پای کند هر که پوشد کلاه درویشی

7 گر جهان گم شود نگردد گم حشمت و دستگاه درویشی

8 پاک از غیبت و ریا و حسد مسجد و خانقاه درویشی

9 سرمهٔ دیدهٔ سعیدا باد گرد نعلین راه درویشی