پرتو افکن گشت رخسار از جویای تبریزی غزل 1018

1 پرتو افکن گشت رخسار تو تا در آینه مضطرب چون مهر تابان شد صفا در آینه

2 هیچ کس از صاف باطن عیب بی رویی ندید می نماید صورت این مدعا در آینه

3 چهرهٔ ما بسکه پر گرد غبار کلفت است روی بر دیوار دارد عکس ما در آینه

4 داشتن چشم نگاه از نرگس او سادگیست او که نتواند ببیند از حیا در آینه