نسبتی باشد بتان هند را از جویای تبریزی غزل 502

1 نسبتی باشد بتان هند را با پان هند حاصلی نبود بجز خون خوردن از سبزان هند

2 می کنند از بس زموی سر خودآرایی بجاست گر به درد آید سر معشوقی مردان هند

3 در سواد هند دست از لذت دنیا بشوی جز جگر خواری نباشد نعمتی بر خوان هند

4 از فریب وعدهٔ هندی نژادان غافلی ضعف در پیمان این قوم است چون پیمان هند

5 کشت امیدش در این کشور نیابد خرمی تا نریزد آبرو از مرد چون باران هند

6 هر کرا باشد گزافش بیش، بهتر می خرند هست آری خودفروشی باب در دکان هند

7 کی غریب کشور هندیم ما جویا که هست مجلس نواب ابراهیم خان ایران هند