1 از عشق چو بر جوان ملامت باشد کی پیری و عشق با سلامت باشد
2 با عشق و ملامت چو جوانی خوش نیست بر پیگر نگر تا چه قیامت باشد
1 اگر به صبر مرا با تو چاره باید کرد دلم صبورتر از سنگ خاره باید کرد
2 و گر ز جور کند جامه پاره مظلومی مرا ز جور تو صدجان نثاره باید کرد
1 شد چشم جهان روشن و جانها همه خرم از طلعت فرخنده نوئین معظم
2 آن شیر که با پنجه وبازوی شکوهش چون پنجه بید آمد سرپنجه ضیغم
1 اقبال غلام بخت پیروز تو باد خور بنده روی عالم افروز تو باد
2 هر خیر و سعادت که دهد دست قدر ایثار و نثار عید و نوروز تو باد