آگاه بزی ای دل از ابوسعید ابوالخیر رباعی 344

1 وصل تو کجا و من مهجور کجا دردانه کجا حوصله مور کجا

2 هر چند ز سوختن ندارم باکی پروانه کجا و آتش طور کجا

1 تا پای تو رنجه گشت و با درد بساخت مسکین دل رنجور من از درد گداخت

2 گویا که ز روز گار دردی دارد این درد که در پای تو خود را انداخت

1 هر چند بطاعت تو عصیان و خطاست زین غم نکشی که گشتن چرخ بلاست

2 گر خسته‌ای از کثرت طغیان گناه مندیش که ناخدای این بحر خداست

1 ای دلبر ما مباش بی دل بر ما یک دلبر ما به که دو صد دل بر ما

2 نه دل بر ما نه دلبر اندر بر ما یا دل بر ما فرست یا دلبر ما