ببزم جلوه گر ار روی ماه از آشفتهٔ شیرازی غزل 522

1 ببزم جلوه گر ار روی ماه من باشد چه جای ماه فلک شمع انجمن باشد

2 خواص خویش دهد لیک دیو جم نشود نگین جم که در انگشت اهرمن باشد

3 زره زحلقه زلفین تو بتن پوشم اگر کمان قضا در کمین من باشد

4 گرفته خال و خطت گرد آن لب شکرین خوش اتحادی در طوطی و زغن باشد

5 که دیده سرو چمن را کله نهاده بسر که دیده ماه فلک را که در سخن باشد

6 زباغ خلد بدامت نشست آشفته که چین حلقه زلف تواش وطن باشد

7 بگو تو حرفی و خلق ازگمان برون آور که هر چه دل همه خواهد در آن دهن باشد

8 چه غم زتابش خورشید در صف محشر مرا که تکیه بسلطان اباالحسن باشد