بزم طرب آخر شد و پایان از نشاط اصفهانی رباعی 4

1 زان شعله که در دلم نهان است افسرده زبانه ی زمان است

2 گر دود بر آید از نهادم این سوزنه در خور بتان است

1 از خواجگان کرامت و از بندگان خطاست آنجا که فضل تست چه باک از گناه ماست

2 ما را امید خواجه بسی به زطاعت است آن بنده مجرم است که نومید از خداست

1 ما هم چو پرده برفکند آفتاب چیست اشکم چو در حساب بیاید سحاب چیست

2 بزم وصال و یار بمن مهربان و باز در حیرتم که در دلم این اضطراب چیست