بسکه در شادی و غم با خلق از جویای تبریزی غزل 1004

1 بسکه در شادی و غم با خلق یک رنگ است کوه با نوای مطرب و شیون هم آهنگ است کوه

2 پای جرات بر زمین افشرده با تیغ و کمر با پلنگ چرخ گویی بر سر جنگ است کوه

3 آسمانی خورد گویا غوطه در خون شفق از وفور لاله و گل بسکه خوش رنگ است کوه

4 از ضعیفی گرچه وزن یک پرکاهم نماند معنیم را نیک اگر سنجد پا سنگ است کوه

5 گشته در کشمیر از تخت سلیمان روشنم مملکت باشد جهان آن را که اورنگ است کوه

6 نقشها سازد عیان از سبزه و گل هر طرف دیدهٔ بد دور جویا رشک ارژنگ است کوه