1 ای بسیما، همانکه میدانی؛ تو شهی، ما همانکه میدانی

2 ز آستان تو، عاشقان رفتند؛ مانده بر جا همانکه میدانی

3 کوهکن، جان ز شوق کند که داشت کارفرما همانکه میدانی

4 چون خرامان بگلشنت بیند افتد از پا همانکه میدانی

5 صبح نوروز، روی روشن تو؛ شام یلدا همانکه میدانی

6 باشد آذر، که شاد بنشینم یک نفس با همانکه میدانی