باری دگرم کش به جفا داغ به سینه از جامی غزل 870

1 باری دگرم کش به جفا داغ به سینه تا مرهم پیشینه شود داغ پسینه

2 هیهات که شایسته غم های تو گردد تا دل نشود پاک ز غل سینه ز کینه

3 پیش آ که به بر گیرمت ار طالب عشقی کین درد سرایت کند از سینه به سینه

4 گنجی ست دل من که ز پیکان تو دارد صد گوهر سیراب به هر کنج دفینه

5 دل جای غم توست نگه دارش از اغیار شرط است ز شاهان جهان پاس خزینه

6 جانم سوی تن ز آرزوی خال تو آمد چون مرغ که آید به زمین از پی چینه

7 تا یار کند میل غزل های تو جامی از خون جگر رنگ کن اوراق سفینه