بامید عذر خواهان زنیاز از عرفی شیرازی مثنوی 174

1 بامید عذر خواهان زنیاز عذر خواهی که مسوز بیش ازینم بگناه بیگناهی

2 طلبد بهار بوست ز نسیم صحبگاهی سر آفتاب جوید زتو زیب کج کلاهی

3 ز فروغ آفتابم نبود منیر بی تو چو دو زلف تست یکسان شب و روزم از سیاهی

4 تو بسهو گاه گاهی نگهت فتاده برمن من ساده لوح با خود گله سنج گاهگاهی

5 مفروش ناز و عصمت قدحی شراب درکش که بهشت شرم عصیان ز غرور بیگناهی

6 چه خوشست آنکه بینم بجفا بهانه خویش که گهی بیادش آرم بزبان عذر خواهی

7 همه شب ببانگ بلبل زده در چمن پیاله چو نسیم گل زبستان دم صبح گشته راهی

8 بدل خراب عرفی بفرست دردی از او که شکسته رنگ دردش بدعای مرغ و ماهی