1 بحر بس ژرف و یم بس طامی قطب حق بایزید بسطامی

2 بود روزی به بادیه گذران دید فرسوده کله ای و بر آن

3 آیتی ثبت بود کش معنی بود خسران دنیی و عقبی

4 چون بر آن سر نوشته را نگریست بوسه ها زد بر آن و زار گریست

5 کین سر صوفیی ست افتاده دو جهان را برای حق داده

6 برگزیده زیان هر دو سرای تا بود سودش از میانه خدای

7 ای خوش آن کس که شد پی این سود به زیانکاری جهان خوشنود

8 از دو عالم همین خدا طلبید دو جهان داد و یک خدای خرید

9 هر چه بودش ز جنس دنیی و دین باخت در عشق حق خلیل آیین