بد دوش چه راز، با که، با از فلکی شروانی رباعی 1

1 خان و خیل چرخ را شه خیل و خان آراسته تا بماهی و بره کردست خوان آراسته

2 ز آسمان تا کرد میل قربت اهل زمین شه به فر او زمین چون آسمان آراسته

1 آن رخ رخشان و زلف عنبر افشانش نگر و آن لب و دندان چون لؤلؤ و مرجانش نگر

2 کرد با من شرط و پیمان در وفا و دوستی ذره ننمود از آن شرط و پیمانش نگر

1 بس کن از این روی نهان داشتن دل ستدن قصد به جان داشتن

2 با همه خوش بودن و با عاشقان خویشتن از عجب گران داشتن