چشم بد دور آفتاب می نماید از جویای تبریزی غزل 981

1 چشم بد دور آفتاب می نماید بر زمین هر کجا نقش کف پای تو افتد بر زمین

2 تا به کی تن پروری سازی شعار خود، که گرد هر قدر گردد آخر نشیند بر زمین

3 از عروج طالعت ای مدعی بر خود مبال هر که از بالاتر افتد می خورد بد بر زمین

4 رنگ رخسارش هوا گیرد شبی گر در خمار صبح از شبنم گلاب ناب پاشد بر زمین

5 عشقبازت را برد صحرا به صحرا جذب عشق هر قدر پا گرد باد آسا بمالد بر زمین

6 گشته جویا ابر تا آبستن احسان بحر آبرو پیوسته از باران بریزد بر زمین