آذر! دو جهان بدرگهش بنده از آذر بیگدلی رباعی 92

1 بر آستان توام، شب چو شد، فغانی هست که شب فغان سگی در هر آستانی هست

2 دلم پر است، دم نزع شکوه تا نکنم؛ بپرس حال مرا، تا مرا زبانی هست!

1 چون صبر ز جور تو ستمگر نکند کس؟! جز صبر ز جورت چه کند گر نکند کس؟!

2 گر خضر ببخشد قدح آب بقا را با خاک در دوست، برابر نکند کس

1 ز دشمنی بمنت، روزگار نگذارد که ظلم گلچین، گل را بخار نگذارد

2 تو ساده لوحی و، اغیار در کمین که تو را کنند رام، مگر روزگار نگذارد