عذار لعل گون خوب است از از جویای تبریزی غزل 922

1 عذار لعل گون خوب است از خوبان بهم سودن به انداز گزیدنها لب و دندان بهم سودن

2 حریصم بسکه بر نظارهٔ شبهای وصل او دلم در چنگل باز است از مژگان بهم سودن

3 هلاک تندیی، در عین صلحم، از تو می آید چو تار بخیه در پیوندها دندان بهم سودن

4 ز رشک رنگ لعلت غنچه شد گل، عالمی دارد بع انداز مکیدنها لب خندان بهم سودن

5 چو سنگ آسیا می ماند آخر اهل دولت را کف افسوس از نومیدی دوران بهم سودن