1 ایّام، گرسنه اژدهایی ست کاو راست نواله، مغز آدم

2 گشته ست به خون مردمی سرخ این اشقر دیوزاد را، دم

3 این تیشهٔ نخل میوه افشان نگذاشت به ریشهٔ وفا، نم

4 ابنای زمان به رتبه پیش اند از ابن زیاد و ابن ملجم

5 آفاق گرفته، ظلمت جهل کو صبح، که از صفا زند دم؟

6 چون سلسله، در نطاق پرخاش مشتی سفله، فتاده درهم

7 از مادر روزگار بی مهر با حقد و نفاق، زاده توام

8 دور است، سلامت از لقاشان شد ترک سلام، شقِّ اسلم

9 کو نوح و دعای چشمه زایش؟ واجب شده، شست وشوی عالم