ایام چو آتشکده از سینهٔ از مهستی گنجوی رباعی 17

1 شفتالوی آبدارت ای سرو سهی آمد ز ره بوسه به دندان رهی

2 سیب زنخت در دل من نار افکند زین سوخته ناید پس از این بوی همی

1 ای زلف تو حلقه حلقه و چین بر چین طغرای خط تو برزده چین بر چین

2 حور از بر تو گریخت پرچین بر چین زیور همه بر تو ریخت پرچین بر چین

1 آن روز که مرکب فلک زین کردند آرایش مشتری و پروین کردند

2 این بود نصیب ما زدیوان قضا ما را چه گنه قسمت ما این کردند