1 ایا خسروی کز پی جاه خویش فلک را به جاهت نیاز آمدست

2 ازین یک غلام تو یعنی جهان که با خفته بختم به راز آمدست

3 که داند که بی‌صبر کوتاه عمر به رویم چه رنج دراز آمدست

4 نگوئیش کاندر جفای فلان ز ما کی ترا این جواز آمدست

5 به کشتی نوحم رسان هین که غم چو طوفان به گردم فراز آمدست

6 ترا سهل باشد مرا ممتنع نه پای تو در سنگ آز آمدست

7 بده زانکه کارم درین کوچ تنگ تو گویی مگر ترکتاز آمدست

8 از آن پس که اسبی و فرشیم نیست به زینی و یک خیمه باز آمدست