دور از تو صبوری نتواند از هلالی جغتایی رباعی 29

1 مرا ز عشق تو صد گونه محنت و المست هزار محنت و با محنتی هزار غمست

2 اگر چه با من مسکین بسی جفا کردی زیاده ساز جفا را، که این هنوز کمست

1 بروز غم، سگش خواهم، که پرسد خاکساران را که یاران در چنین روزی بکار آیند یاران را

2 عجب خاری خلید از نو گلی در سینه ریشم! که برد از خاطر من خار خار گل عذاران را

1 خوشا کسی که درین عالم خراب آباد اساس ظلم فگند و بنای داد نهاد

2 بیا، بیا، که از آن رفتگان بیاد آریم که رفته اند و ازیشان کسی نیارد یاد